به گزارش ایران ناز هرچند تاکنون رهبر انقلاب و برخی مراجع معظم تقلید ایران اسلامی کمک هایی به این کشور کرده اند، بیش از اصل خود این کمک ها، ذغدغه ای است که باید با الهام از چنین کمک هایی در سراسر جهان به وجود آید، که این مسأله ای متعلق به همه بشریت است، که گروهی از هم نوعانشان برای نداشتن نان و آب و نفس، پوست و استخوانشان نقش بر زمین تفتیده آفریقا له له می زند، که... .

 

در همین حال، «آنتونیو گوترا»، رئیس كمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل پس از بازدید از بزرگترین اردوگاه پناهندگان جهان در داداب در كنیا ـ همسایه جنوبی سومالی ـ آشکارا اعلام كرد: بدترین فاجعه انسانی جهان در سومالی روی داده است.

 

 

هرچند سایه شوم قطحی و خشكسالی بی‌سابقه در شصت سال اخیر، كشورهای اتیوپی و كنیا و بخش‌هایی از اوگاندا و جیبوتی را نیز فرا گرفته، وضعیت سومالی وخیم‌تر از آن است كه پنداشته شود. سازمان‌های جهانی برای تأمین غذای ضروری چهار میلیون انسان در معرض خطر به حدود نیم میلیارد دلار كمك مالی نیاز دارند.

 

گزارش‌های یونیسف نیز حكایت از این دارد كه عمق فاجعه در سومالی به اندازه ای است كه پدران و مادران سومالیایی، برای دستیابی به آب و غذا مجبور می‌شوند، كودكان خود را كنار خیابان‌ها و جاده‌ها رها كرده و به امید به دست آوردن لقمه ای نان، به اردوگاه‌های معدود توزیع غذا هجوم ببرند.

 

برای آگاهی كسانی كه چنین وضعیتی در یك گوشه برایشان عجیب می‌نماید، باید گفت هم اکنون سومالی، تنها كشوری است كه از سال 1991 دولت ندارد. در واقع، پس از سرنگونی «زیادباره» دیكتاتور هشتاد ساله سومالی در سال 1991، شورشیان به جان یكدیگر و مردم سومالی افتاده و سومالی را به سرزمین وحشت تبدیل كردند.

 

 

سازمان‌های بین‌المللی كه سومالی عضو آنهاست، یعنی سازمان ملل، سازمان وحدت آفریقا، اتحادیه عرب و سازمان كنفرانس اسلامی در این بیست سال به ویژه در دو سال اخیر، نتوانسته‌اند کار موثری برای نجات و کمک به مردم این كشور انجام دهند و صلح و امنیت و غذا همچنان رویای دست‌نیافتنی مردم مسلمان سومالی است و 38 هزار سرباز خارجی مستقر در سومالی که بیشترشان امریکایی هستند نیز نتوانسته جهنم سومالی را تحمل‌كردنی كنند.

 

هرچند متوسط طول عمر انسان ها در سومالی، نزدیک 45 سال است و 35 درصد كودكان در این كشور در آغاز تولد یا پیش از پنج سالگی تلف می‌شوند، اما با وقایع اخیر این احتمال وجود دارد، متوسط عمر مردم سومالی باز هم كاهش یابد.